Op onze campus is er geen leraarskamer aanwezig. Toch is een plek om even tot rust te komen essentieel om de batterijen te kunnen opladen. Al onze lokalen en ruimtes hebben hebben we benut voor onze leerlingen. Zelfs de keuken en de berging werden omgetoverd tot een klas en een therapieruimte. Wat we wel hebben is een zeer mooie tuin, een brok natuur met een boomgaard, een groententuin en zelfs een aangrenzend terrein met herten. Wat als we daar nu eens plek konden creëren voor ons team? Even weg van de drukte, even herademen.
Het is de bedoeling om in onze tuin een verrijdbare Pipowagen op te bouwen. Deze zal stap voor stap worden opgebouwd door onze buitengewone leerlingen van onze OV en OV3. Elke leerling zal volgens zijn capaciteiten worden betrokken in dit project. Voor het onderstel zullen we samenwerken met een technische school uit de buurt. Het wordt dus niet alleen een klasdoorbrekend, maar ook zelfs een schooldoorbrekend project. Mits goede isolatie een een slimme plaatsing gedurende het schooljaar zou dit een volwaardige maar vooral zeer gezellige plek kunnen worden om samen te keuvelen, tot rust te komen, te overleggen, te herbronnen...
"Onze leraarskamer" is nu letterlijk één tafel in het midden van een drukbezette refter. Hier kunnen we nooit met elkaar kunnen praten omdat het er tijdens het eten altijd stil moet zijn. We willen verder inzetten op één van de grootste troeven (onze schooltuin) van onze school. Met behulp van onze leerlingen zullen we daar met de hulp van onze leerlingen onze pipowagen opbouwen. Voor het onderstel dat het geheel verplaatsbaar moet maken doen we beroep op een technische school uit de buurt. Het moet een bijzondere plek worden. Heel dit proces zullen we documenteren en hier zullen we een mooie film van maken.
Ik merk veel enthousiasme bij gans het team om dit project tot een goed einde te brengen. Ook de directie staat er helemaal achter. Onze leerlingen kunnen niet wachten om er aan te beginnen. In onze lessenrooster werd er voldoende plaats voorzien om met de leerlingen aan de wagen te kunnen werken. We deden ook inspiratie op bij het ziekenhuis van Lier die al over zulk een wagen beschikken. We maakten ook al een volledige planning op. Het is nu wachten op het bouwpakket.
Enthousiasme, een precedent en een concreet plan. Toen ik op dit idee kwam ben ik op zoek gegaan naar een school waar zo'n wagen te vinden was. Hoewel hun doelstelling (kineruimte) en plaatsing (op de speelplaats) verschilde van die ons kon ik op deze manier toch een opening creëren in het hoofd van onze directie. Het was al eens ergens gedaan. Als zij het kunnen waarom wij dan niet? Toen ik dan een concreet plan (zie bijlage) uitschreef en het maakproces kon linken aan tal van ontwikkelingsdoelen waar onze leerlingen sowieso aan moeten werken begon ik er zelf nog meer in te geloven. Ik zag alleen maar "Wins". Mijn enthousiasme deed de rest.
We zullen gebruik maken van een bouwpakket, voor het onderstel werken we samen met de lassers van een technische school in de buurt en voor de inrichting gaan we beroep doen op de kringwinkel.