Onlangs was ik in een school in Lommel. We waren er met de Vlaamse Scholierenkoepel op bezoek, omdat we gehoord hadden van een bijzonder interessant project waar de school volgend jaar mee wil starten. Net als veel leerlingen in Vlaanderen, stelde de schoolleiding vast dat er meer ruimte gegeven zou kunnen worden aan scholieren om hun eigen talenten te ontdekken en te ontplooien. Het ontdekken van de eigen talenten is voor leerlingen niet eenvoudig zolang de klassieke onderwijsschotten behouden worden. Deze zetten leerlingen immers in een hokje waar het nog moeilijk uit te ontsnappen is.
Daarom zal de school vanaf volgend jaar haar leerlingen, ongeacht welke richting ze volgen, de kans geven om hun blik te verruimen door volledige nieuwe ervaringen op te doen. Leerlingen in een wiskundige richting kunnen leren kappen en haarzorg-leerlingen krijgen de kans om een bedrijfje te runnen, om maar één voorbeeld te geven. Maar ook leerlingen die sterk overtuigd zijn van de richting waar ze naartoe willen, krijgen de kans om zich daar in te verdiepen door te werken aan een concreet project.
Het is een onderwijsconcept dat helemaal vertrekt vanuit de leerling. “De leerling centraal zetten” is een mooie en populaire slogan, maar op deze school zagen we wat het kan betekenen om hem in de praktijk te brengen. De speelplaats is er ruim en knap uitgerust, leerlingen worden aangemoedigd om actief betrokken te zijn bij het beleid van de school en de deur van de directeur staat altijd open. Dat laatste ondervonden we aan den lijve: tijdens ons gesprek met de directeur wandelde een leerling gewoon even binnen om een praatje te slaan. En dat kon. Ook toen we door de gangen wandelden, werd de directeur spontaan aangesproken door een groep leerlingen.
Uit alles wat we zagen bleek duidelijk dat dit een school is die echt begaan is met haar leerlingen. Leerlingen krijgen er het vertrouwen om zelf verantwoordelijkheid te nemen en leren zo hoe ze dit vertrouwen kunnen verdienen en waarmaken.
In het nieuws komt het onderwijs vaak in een ongunstig daglicht aan bod. Als voorzitter van de Vlaamse Scholierenkoepel weet ik misschien nog meer dan wie dan ook dat we inderdaad voor heel wat uitdagingen staan. Tegelijkertijd zie ik toch ook meer en meer van dit soort initiatieven ontstaan. Wat in Lommel gebeurt, is slechts een van de vele mooie verhalen die dagelijks worden geschreven door bezielde directies en leerkrachten, samen met enthousiaste leerlingen en ouders.
Er is veel mogelijk, maar alles begint bij goede wil, de durf om te vernieuwen en het geloof in de kracht van leerlingen. Dit is één van de zaken die ik zeker meeneem uit mijn tijd als voorzitter. In september geef ik de fakkel door. Ik wens de nieuwe voorzit(s)ter van de Vlaamse Scholierenkoepel alvast even veel inspirerende ervaringen toe. Samen met scholieren kunnen we werken aan een uitdagende, stimulerende, en gedifferentieerde schoolloopbaan voor iedereen. Dat geloof ik echt!